Duo Reges: constructio interrete.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. His enim rebus detractis negat se reperire in asotorum vita quod reprehendat. Age, inquies, ista parva sunt. Oratio me istius philosophi non offendit; Si alia sentit, inquam, alia loquitur, numquam intellegam quid sentiat; Equidem etiam Epicurum, in physicis quidem, Democriteum puto. Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt Aristonem; Huius, Lyco, oratione locuples, rebus ipsis ielunior. Materiam vero rerum et copiam apud hos exilem, apud illos uberrimam reperiemus.

1. Quis hoc dicit?
2. Nam aliquando posse recte fieri dicunt nulla expectata nec quaesita voluptate.
3. Ut enim consuetudo loquitur, id solum dicitur honestum, quod est populari fama gloriosum.
4. Satisne ergo pudori consulat, si quis sine teste libidini pareat?
5. Intellegi quidem, ut propter aliam quampiam rem, verbi gratia propter voluptatem, nos amemus;
6. Quae enim adhuc protulisti, popularia sunt, ego autem a te elegantiora desidero.

Bork

Quid de Platone aut de Democrito loquar?

Bork

Scio enim esse quosdam, qui quavis lingua philosophari possint;

Stoicos roga.

Venit enim mihi Platonis in mentem, quem accepimus primum hic disputare solitum;

Bork

Videsne quam sit magna dissensio?

Bork

Primum cur ista res digna odio est, nisi quod est turpis?

Nam et ille apud Trabeam voluptatem animi nimiam laetitiam
dicit eandem, quam ille Caecilianus, qui omnibus laetitiis
laetum esse se narrat.

Perturbationes autem nulla naturae vi commoventur, omniaque
ea sunt opiniones ac iudicia levitatis.

Ea denique omni vita, quae in una virtute consisteret, illam vitam, quae etiam ceteris rebus, quae essent secundum naturam, abundaret, magis expetendam non esse, sed magis sumendam.

Nec enim, dum metuit, iustus est, et certe, si metuere destiterit, non erit;

Et non ex maxima parte de tota iudicabis? Vadem te ad mortem tyranno dabis pro amico, ut Pythagoreus ille Siculo fecit tyranno? An dolor longissimus quisque miserrimus, voluptatem non optabiliorem diuturnitas facit? Quid enim mihi potest esse optatius quam cum Catone, omnium virtutum auctore, de virtutibus disputare? An potest, inquit ille, quicquam esse suavius quam nihil dolere? Sed non alienum est, quo facilius vis verbi intellegatur, rationem huius verbi faciendi Zenonis exponere.

• Satis est ad hoc responsum.
• Iam illud quale tandem est, bona praeterita non effluere sapienti, mala meminisse non oportere?
• Quaero igitur, quo modo hae tantae commendationes a natura profectae subito a sapientia relictae sint.
• Quod autem satis est, eo quicquid accessit, nimium est;

Bork Quod si ita se habeat, non possit beatam praestare vitam sapientia. Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas? Itaque mihi non satis videmini considerare quod iter sit naturae quaeque progressio. Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere.